باز بیمار توام ، درد مرا میفهمی

دل دیوانه چه تنگ است ترا، میفهمی؟

تو رها از من و در یاد فراموشی من

من گرفتار تو اما تو کجا میفهمی؟

گرچه عشق تو مرا کافر و بی دینم کرد

شده ام دست به دامان خدا، میفهمی؟

آرزو می کنمت تا که بیایی ز برم

غرضی نیست به جز عشق و وفا، میفهمی؟

چون عقابی که بریزد همه ی بال و پرش

شده ام مضحکه ی لاشخورا میفهمی؟

عمر من دستخوش طالع غم بود ولی

بخت تو شاد و خرامان و رها، میفهمی؟

دست تقدیر بگیرد همه ی جان مرا

باز گویم که ترا، باز ترا میفهمی؟