هر روز بر ارابه ى
سخنهاى زيبا بنشين
هر روز مهربانى را
همچون شكوفه هاى بهاري
بر سر آدمها بريز
هرشب تا صبح ثانيه ها را
با صفحات خالىِ دل آدمها بگذران
اصلا هميشه در سفر باش
براى فراموشىِ
گلهاى آبى پيراهن نقره اى ماه
آه،دلم ميگيرد برايت
وقتى مى دانم
جاى خالى من
هيچ وقت برايت
پر نخواهد شد