کاش مدیران و مسئولین شهری که بودجه های قابل توجهی را صرف اقداماتی نظیر کنارگذرها و… که در سطح شهر شاهد آن هستیم می کنند مقداری از این هزینه ها را در جهت ایجاد مسیرهای مناسب و ایمن برای دوچرخه سواران و عابرین محترم اختصاص دهند. چرا که امروزه در مدیریت ترافیک شهری دوچرخه نقش بسیار مهمی دارد و نکته قابل توجه اینکه خوشبختانه طیف سنی وسیعی را شامل می شود.
اگر این امر عمومیت یابد گامی در راه بهبود سلامت جسمی و نشاط جامعه است و همچنین از لحاظ اقتصاد شهری با برنامه ریزی دقیق سود قابل توجهی عاید شهرداری خواهد شد و درآمد پایداری برای آیندگان رقم خواهد خورد.
بنده به عنوان یک شهروند معتقدم که اختصاص بودجه به اینگونه فعالیت ها هزینه نیست بلکه سرمایه گذاری با چشم انداز بلند مدت در زمینه حفظ محیط زیست، سرزندگی شهری و رفاه شهروندان می باشد.
با این حال باز هم این پرسش در ذهنم مطرح می شود که چرا برخی مدیران و مسئولین مربوطه نسبت به دوچرخه سواری که فواید آن بر همگان آشکار است برای مثال (هوا را آلوده نمی‌کند، حجم اشغالش یک بیست و هشتم خودروهای شخصی است، نیاز به سوخت ندارد، خیابان را بند نمی آورد، شادابی و طول عمر را افزایش می دهد) هیچ اقدامی نمی‌کنند؟
دیگر وقت آن نیست حرکتی به جلو داشته باشیم؟! چرا چشم خود را به روی واقعیت ها بسته ایم؟! حتما باید حادثه ی ناگواری برای رکاب زنان شهرمان رخ دهد تا چاره ای بیاندیشیم؟
امیدوارم مدیران و مسئولان محترم با ایجاد بستری ایمن و استاندارد برای دوچرخه سواران و عابرین، انقلابی در حمل و نقل سالم، هوای پاک و جامعه ای پرنشاط ایجاد کنند.
به امید اینکه شمار شهروندانی که با دوچرخه لبخند زنان و پر نشاط از کنار هم عبور می‌کنند از شمار خودروسواران پیشه بگیرد و در آینده‌ای نه چندان دور نام لارستان بزرگ را در لیست شهرهای زیست محور مشاهده کنیم.