پس از آن که پرتغالی ها وارد سرزمین هند شدند "فرانسیسکو د آلمیدا" از سوی"مانول" یکم پادشاه پرتغال برای سر و سامان دادن پایگاه های بازرگانی در هند برگزیده شد. گسترش دامنه پایگاه درهند همزمان با فرمانروایی شاه اسماعیل یکم در سن٢٠ سالگی بود. دریادار"آلفونسو د آلبو کرک" با شتاب با چندین ناو جنگی از هند وارد شاخاب پارس شد و در آبخوست های هرمز و قشم و لارک نیروهای خود را پیاده کرد. شاه اسماعیل یکم به سختی درگیر جنگ بود و با ازبک ها و امپراتوری عثمانی نبرد می کرد.
از آن روی پرتغالی ها ساختمان های سترگ دژهای نیروی دریایی فرامرزی خود را در١٥٠٧ میلادی برابر با ٩١٣ هجری در قشم و هرمز و لارک بالا بردند. به دنبال آن "ابوالمظفرسیف الدین ابا نصر" فرمانفرمای جوان هرمز را نیز پس از خونریزی بسیاربه فرمانبرداری خود درآوردند. چون شاه اسماعیل درگیرجنگ بود پرتغالی ها توانستند درشاخاب پارس جاگیرشوند. مردم هرمز با همه توان و ابزار نه چندان پیشرفته با زورگویان پرتغالی درافتادند. بندر گامبرون (بندرعباس) با جنب و جوش ملی خواب را بر زورگویان سخت کرده بود. پرتقالی ها با سوغاتی های بسیار"میگل فرییرا" را از سوی"آلبوکرک"به دربار شاه اسماعیل در تبریز پایتخت ایران صفوی آن روزگار فرستادند. گفتند اگر شاه بگذارد ابو مظفر سیف الدین ابا نصر فرمانبردار ما باشد درعوض به شاه درجنگ با امپراتوری عثمانی کمک می کنیم.
با همه فراز و فرودها زورگویان پرتغال توانستند بیش از یک سده درشاخاب پارس جاگیرشوند. با فروخفتن جنگ ازبک و عثمانی با امپراتوری صفوی در روزگارعباس یکم پنجمین شاه آن دودمان، درپی اندیشه ژرف فرمانروایی آن روزگار ایران، سرلشکر امام قلی خان فرزند الله وردی خان مسیحی مسلمان شده گرجی تبار کاکل ارتش صفوی بخش پارس، که تندیس او هم اکنون زیورآرای آبخوست قشم درشاخاب پارس است توانست شام محنت را به سرآورد و دژهای سترگ پرتغالی ها را در١٦٢٢میلادی برابر با ١٠٣٢ هجری با کمک ابزار جنگی خریداری شده ازانگلیس وبا پشتیبانی سیاسی آن ها فرو ریزد.
در روزگار کنونی نیز"سنتکام" امریکا دیگر چه بخواهد چه نخواهد، سنتکام ابر قدرت دیروز در خاورمیانه نخواهد بود. این کشور با مشت های سخت و سنگینی که درافغانستان وعراق و سوریه بر چانه اقتصادی اش خورد با همه توان و بازوی جنگی و تکنولوژی که دارد با احتیاط گام برداشته و خاکریز سنگر جنگی آینده خود را با کیسه و گونی اندوخته های کشورهایی بالا می برد که سرانجام روزی مزه زغنبوت رفتار و کردار امروز خود را در دادگاه اندیشه مردم خاورمیانه خواهند چشید.
رفتار کنونی امریکا و سعودی و یکی دو کشور کوچک همسایه به گونه جوجه های از تخم بیرون آمده عقاب است. جوجه ها بدون آگاهی از راست و ناراستی شاخه زیتون منقارعقاب به دنبال آن راه افتاده اند. با بالا و پایین شدن هر صدایی و با بد گمان شدن به مردم ایران، جوجه ها زیر بال عقاب کرک و اخمو فرو رفته و عقاب برای تسکین جوجه ها به پرخاشگری پرداخته تا برای سر کیسه کردن خاورمیانه بگوید جوجه هایش بی کس و کار نیستند. جوجه ها نیز از روی ترس همه اندوخته ها و در آمد سیم و زر آشیانه خود را در تشت زراندوز مادر گذاشته تا آن ها را در پی غرش این شیر سر برون آورده خشمگین پارسی زیر بال بگیرد.
سیاستمداران عربستان با ناشی گری نه تنها خنجر زهرآگین سیاسی را برگلوی خود گذاشته اند بلکه درمانده به گونه ای هستند که کشتار ناشایست دگراندیشان درونی کشورشان نیز برای آنان کار ساز نیفتاده است. تکه تکه کردن پیکر جمال خاشقچی نیز نتوانسته و نمی تواند آنها را از بلای توفان خیزی که بر پا کرده اند بیرون بیاورد و گوشت پیکر بی گناه جمال خاشقچی سرانجام خورش قیمه ی عزای سیاسی آنان خواهد شد.
سیاستمداران امریکایی که به دنبال درآمد بوده و چشم بر این همه ستم بر بسته اند نیز بدون هیچ گونه پرده پوشی برای سرکیسه کردن دوستان خود دریغ ندارند. گاه حرف هایی می گویند که دل ببر و پلنگ هم براین سرگشتگان می سوزد. آقای ترامپ این بازرگان و برنامه دار تلویزیونی دیروز و رییس جمهور کنونی ایالات متحده امریکا هر چیز بدی که داشته باشد اما هنگام سخن گفتن از نوکیسگان آن ها را گاو شیر ده می نامد. او پروایی ندارد پس از رقص با شمشیر آخته هنگامی که با دست خادمین حرمین شریفین گردن بند طلا به گردنش آویخته می شود بگوید شاه پولدار است و باید سر کیسه را بازکند.
آن چیزی که به دنبال گفتار و نگاره ها و فیلم در رسانه های عصر الکترونیک توانسته است آینده شاهان و شاهکان خاورمیانه را تلخ تر از زهر کند دانشی است که نوجوانان و جوانان خاورمیانه عرب و بجز عرب در چمبره الکترونیک فرا گرفته و فرمانروایی بر نسل های آینده این کشورها را سخت و پر از دست انداز کرده است. این جوانان جنگ یک کشور پول دارعرب با یک کشور تهی دست عرب دیگر را می بینند و از خود پرسش هایی دارند که آتش این جنگ نابرابر با ملت کشور یمن که در پیشینه فرهنگی مادرعرب ها به شمار می آید، چرا خاموش نمی شود.
بیرون آمدن ناوها و ناوچه های شاهکان عرب در آب های شاخاب پارس و پر و بال گشایی از سوی ناوهای مادر پول پرست فرا سوی دریاها، تاریخ روزگار شتاب ناوهای" آلبو کرک"به شاخاب پارس را به یاد می آورد. آنچه همه ما امروز در شاخاب پارس می بینیم چیز تازه ای نیست. سده در پی سده و دهه در پی دهه چه آن روزها که این دشت بارخیز نبود و چه امروز که با دولارهای نفتی آذرخش سیاسی به پا شده و قارچ و قارچک هایی روییده، تازگی ندارد.
تلاش نابرابر زورگویان، دین و بی دینی هم نمی شناسد چرا که چشم آزمند آن ها امروز گشوده نشده و آن ها همیشه در پی تاراج منابع خاورمیانه بوده اند. روزی ملت های عرب را از ترس لولوی چپ گرای جمال عبدالناصر و غول کمونیست روسیه و امروز نیز از ترس فرمانروایی مثلث شیعی، سر کیسه می کنند.
در این آشفته بازار دیرینه بنیاد، اندیشمندان خاورمیانه نیز از پا ننشسته و هر دسته و گروهی در گوشه و کنار خاورمیانه سر برون آورده و نه تنها گروه های دشمن ساخته را در خاورمیانه از پا درآورده اند بلکه می رود تا فرش قرمز شاه و شاهکان خاورمیانه را از زیر پای سردمداران امریکا نیز بیرون بکشند. به هر روی کارزار اندیشه سیاسی مردم خاورمیانه وارد به گستره ای نو شده است.
از این روی ورشکسته گان به تقصیر سردرگریبان، خود را به آغوش بد نام ترین جنگ افروزجهان، جان بولتون انداخته اند. به گواه تاریخ آن ها ره به جایی نخواهند برد و ملت ایران با دوری گزینی از جنگ و بدون هدر دادن نیروی بازوی ملی، اما با هشیاری و با اندیشه ای ژرف این بار نیز پیروز این کار زارخواهند بود. آینده خاورمیانه از جهان پیرامون جدا نیست و به هر روی می رود تا درسایه دانش، پله به پله زورگویان را عقب براند.
همان گونه که گفته شد گردنکشی زورگویان جهانی درشاخاب پارس، امروز آغاز نشده و پیشینه ای دراز دارد. پرتغالی ها با فرمانبرداری فرمانفرمایان بومی شاخاب پارس نتوانستند دربرابر نیروی ملی ایرانیان بایستند، نیروهای امریکایی نیز با شاه و شاهکان کم پاشنه خود، یارای ایستادگی نخواهند داشت. اما با پرهیز از جنگ نباید از آن ها غافل بود چرا که بنیاد سیاست ترامپ برپایه دروغ استواراست. تنها دوستی با ملت ایران است که می تواند امریکا را از گیرودار خود ساخته به گونه آنچه درعراق دامنگیرش شد، نجات دهد. در این پیچ و گردنه تاریخی با دوری جستن از جنگ و اندیشه ژرف ملی، امریکا نیزپس از چند دهه یکه تازی در شاخاب پارس ناچار است بار و بندیل خود را از این آبراه بر بندد و به جای جلوگیری دارو برای کودکان ایران، روش ملایمی برگزنید.