جهت دهی به ذهن مخاطب و ایجاد معانی خاص با استفاده از کلمات سوگیرانه

رسانه ها قادرند با وزن دادن به کلمات، استفاده از معانی خاص نهفته در کلمات یا استفاده از بار مثبت و منفی کلمات، به ذهن مخاطب در پذیرفتن یا نپذیرفتن، راست یا دروغ پنداشتن، خوش آمدن یا بدآمدن، خوب دانستن یا بد دانستن چیزی، هجمه وارد کنند، به نحوی که مخاطب، آن را نظر و عقیده شخصی خود بداند، بدون آنکه از نقش رسانه و بازی کلمات در شکل گیری این عقیده در خود مطلع شود.

 

رسانه ها با توجه به منافع خود، خط مشی ها، جهت فکری و منافع صاحب یا صاحبان رسانه خود، هنگام مواجهه با هر رویداد یا تنظیم هر خبر، گزارش، متن، فکاهی، سوالات یک مصاحبه، نشست سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی گزارش یک رویداد ورزشی و درکل، هرنوع برنامه سازی، با استفاده از کلماتی با معانی خاص، به ذهن مخاطب خود جهت می دهند.

 

این که چه چیزی را دوست داشته باشیم و از چه چیزی بدمان بیاید، چه کسانی را دوست و چه کسانی را دشمن بدانیم، بدخواهان و خیرخواهان خود را چه کسانی بدانیم، چه کاری را غلط و بد و چه کاری را خوب و درست بدانیم، نسبت به چه چیزی احساس نیاز یا بی نیازی کنیم و حتی این که سلیقه خود را چگونه تنظیم کنیم یا چه چیزی را زیبا و چه چیزی را زشت بدانیم، همگی به راحتی با ترفند استفادهازکلماتبامعانی خاص اتفاق می افتد. 

 

رسانه ها به راحتی خواست ها و عقاید خود را بر ما تحمیل می کنند و کاری می کنند بدون آنکه خود متوجه شویم، مثل آن ها فکر کنیم، آنگونه که می خواهند بیندیشیم و زندگی کنیم، حق و ناحق، درست و نادرست و خوب و بد را از دریچه چشم آن ها ببینیم و طبق خواست آن ها برای خود تعریف کنیم، آنگونه که منافع آنها و حامیان مالی شان تامین شود خرید و خرج کنیم، برای منافع آنها سینه سپر کنیم، مقابل مخالفانشان بایستیم، پیروزی هایشان و کسب منافعشان را پیروزی و منفعت خود بدانیم و حتی جشن بگیریم!

 

بنابراین بسیار اهمیت دارد که چه رسانه ای را برای استفاده خود و خانواده انتخاب و رژیممصرفرسانه ای خود و خانواده خود را چگونه تعیین می کنیم.

 

یکی از راه های دقیق و بسیار مهم برای ایجاد چنین اثرگذاری روی مخاطبان، استفاده از کلماتمعنادار و سوگیرانه است.

 

همانگونه که از گذشته در ادبیات عامه و حتی ضرب المثل های ما جملاتی از قبیل "بنشین، بفرما، بتمرگ، هرسه به یک موضوع اشاره دارند اما در معنا متفاوتند"، وجود داشته اند، رسانه ها به راستی از بار معنایی کلمات برای القای مفهوم مورد نظر خود و در جهت دریافت بازخورد یا اثرپذیری مورد نظر خود استفاده می کنند.

 

تفاوت بار معنایی کلماتی مانند شهید شد، به ملکوت اعلی پیوست، کشته شد، مرد، به درک واصل شد، تلف شد و... علاوه بر آن که نشان دهنده رویکرد رسانه ها به یک موضوع خاص است، درصورت تکرار می تواند تبدیل به کلیشه های ذهنی مخاطبان آن رسانه شده و عقاید آن ها را در جهت همسو شدن با منافع آن رسانه مدیریت کند.

 

هرچند مخاطبان در انتخاب پیام ها و واکنش به آن ها از فرامتن خود استفاده می کنند و عواملی چون فرهنگ، ملیت، قومیت، نژاد، عقاید، سلایق، ذائقه، تجربیات، محیطزندگی، عوامل،محیطی، جنسیت، سن، طبقهاجتماعی، سطح تحصیلات و مانند اینها در چگونگی پذیرش و فهم یک پیام بسیار تاثیرگذارند اما رسانه ها قادرند با استفاده از تکنیکهایاقناعیقدرتمندمتنوعومتعدد، بر فرامتن های افراد تا حد زیادی غلبه کنند، به خصوص اگر آن مخاطبان را مدت زیادی همراه خود داشته باشند و اعتماد آنان را پیش تر با ترفندهای رسانه ای جلب کرده باشند.

 

بنابراین افراد با انتخاب رسانه های مورد استفاده خود، به تدریج میل و ذائقه خود را در مسیر و هم راستای منافع آن رسانه و حامیان مالی آن ها قرار می دهند.