ما همه بابا پنجعلی شدیم

بابا پنجعلی سریال پایتخت چند خصیصه دارد. یکی اینکه حضور همیشه در صحنه در همه اتفاقات دارد و بی آنکه کسی نظرش را جویا شود یا نظرش برای کسی مهم باشد در همه مسائل اظهار نظر می کند.

 همه دغدغه باباپنجعلی امور روزمره است. این که نهارش را بخورد، جا نماند و اگر لازم شد بزند توی دهان کسی که اذیتش می کند. همین.

اما مهمترین ویژگی باباپنجعلی بی اعتمادی و عدم اطمینان به زمین و زمان است. بابا پنجعلی حتی به نزدیک ترین افراد خانواده اش نیز اعتماد ندارد. برای همین در مواجهه با هراتفاق و روایتی که حتی کوچکترین سررشته و یا اطلاعی از آن ندارد بلافاصله یک واکنش نشان می دهد: الکی میگه

واکنش باباپنجعلی را می توانیم در دل جامعه و میان مردم به خصوص هنگام مواجهه با اظهارنظر مدیران و مسئولان به وضوح ببینیم.

چندماه پیش رئیس کل بانک مرکزی جلوی دوربین ها ظاهر شد و گفت: مردم دلار نخرید که ارزان می شود. هجوم روزافزون مردم به صرافی ها پاسخ قاطعی به ولی الله سیف بود: الکی میگه

مسئولان امنیتی و انتظامی بارها تلاشکرده اند اثبات کنند تلگرام امن نیست و از نظر امنیتی بهتر است مردم از پیام رسان های داخلی  استفاده کنند. با این حال بی توجهی مردم به این توصیه ها و رونق تلگرام یک معنی بیشتر ندارد: الکی میگه

 مسئولان اقتصادی چه در زمان احمدی نژاد و چه در زمان روحانی آمارهای مثبت و امیدوارکننده زیادی در خصوص پیشرفت های به دست آمده و بهبود اوضاع اقتصادیمی دهند اما از خانه هر ایرانی می توان شنید که می گوید: الکی میگه

 مسئولان راهنمایی و رانندگی تقریبا بدون استثنا هرسال از رشد ده درصدی سفرهای نوروزی و کاهش 5درصدی تصادفات صحبت می کنند. مسئولان نیروی انتظامی هم هرسال آمارهای متعددی از کاهش آمار زورگیری، سرقت و جرم و جنایت ارائه می کنند. امامی توان در نگاه مردمی که این آمار رامی شوند خواند که با خودشان می گویند: الکی میگه فکر می کنم مهمتر از 5هزار تومانی شدن قیمت ارز، مسئولیت جدید جان بولتون و خروج احتمالی آمریکا از برجام، موضوع نگران کننده این باشد که چه بلایی سر اعتماد مردم آورده ایم؟ چرا ارشدترین مسئول نظام بانکی وقتی به مردم درباره ثبات در بازار ارز اطمینان خاطر می دهد مردم باور نمی کنند و در نهایت هم مشخص می شود بی اعتمادی مردم بیراه نبوده است؟

موضوع به قدری بغرنج است که وقتی مسئولان آمار و ارقام درست و واقعی هم ارائه می کنند مردم همچنان اعتماد نمی کنند. به عنوان نمونه در هنگام بروز زلزله، همواره آماری از تعداد کشته شدگان ارائه می شود که این آمار هم با شک و شبهه مواجه می شود. بگذریم که گاهی اوقات همه مراکز معتبر دنیا، وقوع زلزله را تائید می کنند اما در میان مردم، تعدادپرشماری یافت می شوند که می گویند: الکی میگه، زلزله نبود، آزمایش هسته ای بود!

ریشه این مشکل کجاست؟ دروغ، دروغ و دروغ

وقتی فلان مسئول دولتی، دروغ مصلحت اندیشانه می گوید و در عصر ارتباطات خیلی زود رسوا می شود، وقتی دروغگویی رسمی به مسئولان فدراسیون جهانی کشتی عادی شده و به راحتی در میان مردم تبلیغ می شود، وقتی یک شایعه پس از ده ها بار تکذیب سرانجام تائید می شود، وقتی آقای مسئول برای کنارکشیدن از مسئولیت به دروغ، بیماری را بهانه کرده و برای حضور در مسئولیتی دیگر می گوید حالم خوب شد، وقتی صحبت های زنده کارشناسان منتقد از صدا و سیما قطع شده و مجری خبر در چشمان ما زل می زند و نقص فنی را بهانه می آورد چرا انتظار داریم شهروندان حرفهایمان را باور کنند؟

معلوم است چنان به زمین و  زمان بی اعتماد می شوند که هر آمار و ارقام و توصیه و نکته دلسوزانه ای که می شنوند چون بابا پنجعلی بگویند: الکی میگه

 متاسفانه الکی الکی گفتن ها و تکذیبکردن ها و ردکردن های غیرصادقانه صاحبان تریبون ها، در مواقع شبه بحرانی باعث شده که وقتی حتی راست هم می گویند صدایی همزمان و دسته جمعی در گوشه گوشه کشور بلند شود: الکی میگه... و این اتفاق، مصیبت کمی برای یک جامعه نیست.